Ustawa „antyodorowa”
Projekt ustawy o minimalnej odległości planowanego przedsięwzięcia sektora rolnictwa, którego funkcjonowanie może wiązać się z ryzykiem powstania uciążliwości zapachowej, w skrócie nazywany projektem ustawy odorowej, zgłoszony został przez Ministra Środowiska w pierwszym kwartale 2019 r. Projekt ten, zgodnie ze swoją nazwą, zakłada wprowadzenie wymaganej przez prawo, ustalonej przez gminę w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego minimalnej odległości budynków służących do produkcji rolnej (również, a nawet głównie w zakresie chowu i hodowli zwierząt) od budynków mieszkalnych oraz budynków użyteczności publicznej, szpitali, gospodarstw agroturystycznych, uzdrowisk, parków narodowych i otulin. Projekt przewiduje minimalną wymaganą odległość na poziomie 210 jednostek DJP odpowiadającym 210m, natomiast maksymalna odległość, którą władze gminy mogą wyznaczyć dla planowanych przedsięwzięć to aż 500 jednostek DJP, odpowiadające 500m.
W uzasadnieniu projektu, ministerstwo wskazuje element społeczny proponowanych zmian, powołując się między innymi na ilość wniosków o podjęcie interwencji w sprawie występowania uciążliwych zapachów w pobliżu instalacji przeznaczonych do chowu i hodowli zwierząt. Wnioskodawca wskazuje także na podobne regulacje w innych krajach Unii Europejskiej, gdzie od lat – przy braku przepisów unijnych – prawo krajowe stara się zapobiegać uciążliwym immisjom zapachowym, co jednak istotne, żadne z 22 państw branych pod uwagę nie zdecydowało się na tak daleko idące rozwiązanie jak wprowadzenie ustawy odorowej. Polska byłaby więc pierwszym krajem Unii, który wydał taki akt.
Na etapie konsultacji społecznych, główni producenci sektora hodowlanego oraz organizacje z nim związane podnoszą wątpliwości w zakresie proponowanych przez ministerstwo minimalnych odległości. Uwagi zgodnie wskazują, że przyjęcie ustawy w jej obecnym brzmieniu znacząco ograniczy rozwój polskiej hodowli trzody, bydła i drobiu; diametralnie wpłynie na możliwości modernizacji istniejących już przedsiębiorstw, a także, że rozwiązania te nie są adekwatne do problemu, a przy tym są krzywdzące dla hodowców, którzy zostaną objęci restrykcyjnymi wymogami, podczas gdy przedsiębiorcy innych gałęzi przemysłu, które powodują porównywalne lub często większe immisje zapachowe (np. produkcja kompostu, przemysł farmaceutyczny, spirytusowy), a nie zostaną objęci na mocy tej ustawy ograniczeniami.
Projekt ustawy odorowej jest aktualnie na etapie procedowania przez komisje prawniczą. Według wstępnych założeń miał zostać przyjęty już w trzecim kwartale 2019 r., jednak nadal nie wiadomo, czy zostanie on przekazany do prac sejmowych.
